Σκόρδο, ένα όπλο κατά πάντων
Σκόρδο, ένα πανάρχαιο φυτικό όπλο κατά πάντων, αντίστοιχο του μηχανικού Kalashnikov. Αν μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με ένα όπλο θα λέγαμε πως μοιάζει με το Kalashnikov. Το κύριο χαρακτηριστικό του σκόρδου όπως και του Kalashnikov είναι η εκπληκτική τους ανθεκτικότητα, απλότητα, και αποτελεσματικότητα. Το Kalashnikov ακόμη κι αν πέσει από μεγάλο ύψος, γεμίσει με άμμο ή βραχεί, θα συνεχίσει να ρίχνει τις προβλεπόμενες 650 βολές το λεπτό, χωρίς να μπλοκάρει. Επίσης, με βάρος μόλις 4,5 κιλά και μονάχα με οκτώ κινητά μέρη, ακόμη και ένα μικρό παιδί μπορεί να μάθει ταχύτατα να το συναρμολογεί και να το χρησιμοποιεί.
Το σκόρδο απλό και ανθεκτικό, με όλες τις απίθανες χημικές ενώσεις που περιέχει, δρα κατά πάντων (εξοντώνει ιούς, βάκιλους, βακτήρια, βρυκολάκες, τον Αζώρ, λοιπά Παλαιά ζούδια, το κακό μάτι, πόδι αυτί…) και εξοντώνει, ότι βρεθεί στον δρόμο του, για την υγεία μας δε, είναι σχεδόν πανάκεια.
Το σκόρδο μαζί με το παντζάρι ήταν από τις τροφές της θεάς Αφροδίτης, για να διατηρεί την σφριγηλότατα, την χάρη της και τον ερωτισμό της. Ποίος τολμάει σήμερα να φάει σκόρδα για ερωτική και παθιασμένη ζωή; Μονάχα οι γνωρίζοντες, και από σήμερα ελπίζω κι ΕΣΥ. Μιλάω σε όλο το άρθρο για Ελληνικά ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ σκόρδα, ΟΧΙ Κινέζικα.
Για την δύναμη αυτού του μικρού καρπού, σε σχέση με την υγεία μας, θα μιλήσουμε σε αυτό το άρθρο και σε επόμενο για το κρεμμύδι και τις θαυματουργές ιδιότητες του. Ναι Ναι μαζί με μια συνταγή. Απλή φυσικά, σαν όλες όσες θα πάρετε από αυτό το βήμα. Όχι μόνο γιατί η απλότητα δεν έχει εποχή, απλά φανατικούς λάτρης κάθε ηλικίας, αλλά και γιατί μόνο απλή ανάμιξη υλικών είναι αυτό που χρειάζεται και αγαπά το σώμα μας στην διατροφή του.
Σκόρδο μια Υπερτροφή Δύναμης. Αν θέλετε να ζήσετε μια μακρά ζωή γεμάτη ενεργητικότητα και υγεία, τροφοδοτήστε τα κύτταρα σας με σκόρδο – το πανάρχαιο βότανο με τις ιαματικές ιδιότητες- που χρησιμοποιείται πάνω από 10.000 χιλιάδες χρόνια ως τονωτικό και θεραπευτικό για όλες σχεδόν τις ασθένειες. Η επιστήμη μόλις τώρα αρχίζει να ανακαλύπτει γιατί συμβαίνει αυτό. Ο βολβός του σκόρδου περιέχει τουλάχιστον τετρακόσιες χημικές ουσίες μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και πολλές αντιοξειδωτικές ουσίες, οι οποίες προσδίδουν στο σκόρδο τις εκπληκτικές, ισχυρές ιδιότητες του στην προφύλαξη των κυττάρων από τις οξειδωτικές βλάβες και στην προστασία ολοκλήρου του σώματος από την πρόωρη γήρανση.
Σκόρδο, ένα πανάρχαιο αντίδοτο, που δρα κατά πάντων. Κατά της γήρανσης, του καρκίνου, του Αλτζχάιμερ, της κατάθλιψης, των αλλεργιών, του εμφράγματος, του κρυώματος, των ιών, των μικροβίων… τέλος δεν έχει η λίστα με τα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει ο άνθρωπος από αυτό το μικρό θαυματουργό δώρο της φύσης. Καταναλώστε σκόρδο είτε με την φυσική του μορφή είτε σε μορφή δισκίων. Αν σας αρέσει, μπορείτε να το τρώτε ωμό η ελαφρά μαγειρεμένο, λιωμένο η κομμένο σε φέτες. Αν δεν σας αρέσει η γεύση του η δεν σας ενθουσιάζει η χαρακτηριστική οσμή που αφήνει στο στόμα, ή απορρίπτετε το φρέσκο σκόρδο για οποιοδήποτε άλλο λόγο, μπορείτε να παίρνετε συμπληρώματα σκόρδου. Είναι το ίδιο αποτελεσματικά, (κατά προσέγγιση) χωρίς οσμή.
Κάθε πρωί, μετά την πρωινή γυμναστική, γιόγκα, διαλογισμό, παίρνουμε μια σκελίδα σκόρδο, την ξεφλουδίζουμε και την καταπίνουμε ολόκληρη. Κατά προτίμηση την μασάμε γιατί με την ανάμειξη του σάλιου γίνονται ενώσεις υπέρ χρήσιμες. Μπορούμε αν επιλέξουμε, να πάρουμε δυο κάψουλες συμπληρώματος σκόρδου.
Αναφέρουν μεταξύ άλλων οι Σάρα Λ. Ντιλενι (104 ετών) και Α Ελίζαμπεθ Ντιλενι (102 ετών), στο βιβλίο τους «μια εκ βαθέων εξομολόγηση: Τα πρώτα εκατό χρόνια των αδελφών Ντιλενι».
Εδώ χρειάζεται να δώσουμε λίγη προσοχή.
Το σκόρδο πρέπει να μασιέται στο στόμα και να καταπίνεται μαζί με λίγο νερό. Έχουμε γίνει όμως μάρτυρες, συνήθως μεγαλύτερων σε ηλικία ανθρώπων που τρώνε σκόρδο, γιατί γνωρίζουν πως ρίχνει την πίεση, να αναδίδουν μια πολύ άσχημη μυρωδιά. Θεωρούμε πως ευθύνεται γι αυτό το σκόρδο, αλλά δεν είναι έτσι. Για την άσχημη μυρωδιά δεν ευθύνεται το σκόρδο αλλά το σώμα, το αδύναμο ανοσοποιητικό και οι άσχημη κατάσταση που βρίσκεται. Ας το κάνω πιο λιανά.
Ένα μικρό παιδί, ή ένας υγιής άνθρωπος, όταν τρώει σκόρδο, μασώντας το, δεν μυρίζει άσχημα, μυρίζει σκόρδο. Ένας άνθρωπος με άσχημη σωματική κατάσταση, ασθενής, όταν φάει σκόρδο, βρωμάει από χιλιόμετρα μακριά. Δεν ευθύνεται το σκόρδο, αλλά οι τοξίνες από τα κρέατα, τηγανιτά, γαλακτοκομικά που ταυτόχρονα, καταναλώνει. Το σκόρδο προσπαθώντας να καθαρίσει, δημιουργεί αταξία στο σώμα και στις οσμές του.
Είναι παρατηρημένο πως οι ασθενείς, μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, που καταναλώνουν σκόρδο ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ κάνουν και άσχημη διατροφή. Τι να κάνει το σκόρδο μετά; Είπαμε είναι πανάκεια αλλά σε μια ισορροπημένη διατροφή, με ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα. Παϊδάκια με πατάτες τηγανιτές, αλάτι και κόκα κόλα και μετά δυο σκελίδες σκόρδο για την χοληστερίνη και την πίεση, μόνο οι ανόητοι το κάνουν και δυστυχώς είναι πολλοί με αποτέλεσμα να βρωμάνε.
Είναι κι ένας καλός δείκτης, και κριτήριο, αν τρως σκόρδο και δεν βρωμάς,
αν το στομάχι σου το χωνεύει, έχεις καλό ανοσοποιητικό.
Πως Ενεργεί το Σκόρδο; Το σκόρδο περιέχει ένα απίστευτα σύνθετο μίγμα χημικών ενώσεων και οι επιστήμονες ακόμα προσπαθούν να ανακαλύψουν σε ποιες από αυτές τις ουσίες οφείλει τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Όμως είναι γνωστό ότι οι χημικές ενώσεις που περιέχονται στο σκόρδο έχουν ποικίλες δράσεις – ως αντιβιοτικές η αντί-ικές, ουσίες, παράγοντες μείωσης της αρτηριακής πίεσης, αναστολείς του καρκίνου, αποσυμφορητικές και αντιφλεγμονώδεις ουσίες και επιδεικνύουν προστατευτική δράση έναντι της γήρανσης στα κύτταρα του εγκεφάλου. Τα πειραματόζωα στα όποια χορηγήθηκε σκόρδο λειτουργούν καλυτέρα σε προχωρημένη ηλικία και ζουν περισσότερο. Φυσικά τα πειραματόζωα ΔΕΝ πήγαιναν σε τσιπουράδικα ή σουβλακερί, και λοιπούς σκουπιδότοπους.
Πως Είναι Υπερτοφή το Σκόρδο?
Αποκλείει και κατατροπώνει τον καρκίνο. Το σκόρδο μπορεί να βοηθήσει να αποφύγεις τον καρκίνο καθώς μεγαλώνεις. Οι άνθρωποι που καταναλώνουν σκόρδο έχουν λιγότερες πιθανότητες να προσβληθούν από ορισμένες μορφές καρκίνου, όπως καρκίνο του στομάχου και του παχέως εντέρου. Όπως έδειξε μελέτη που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του πανεπιστήμιου της Μινεσότα και στη όποια πήραν μέρος 60 χιλιάδες ηλικιωμένες γυναίκες από την πολιτεία της Αιόβα, που έτρωγαν σκόρδο περισσότερο από μια φορά την εβδομάδα είχαν τις μισές πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο του εντέρου σε σχέση με αυτές που δεν έτρωγαν ποτέ σκόρδο. Παράλληλα μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στην Κίνα και την Ιταλία, έδειξαν ότι τα άτομα που καταναλώνουν σκόρδο και κρεμμύδια, στο πλαίσιο αυστηρά υγιεινής διατροφής, διατρέχουν λιγότερες από τις μισές πιθανότητες να προσβληθούν από καρκίνο του στομάχου.
Επιπλέον, Το σκόρδο μπορεί να δράση και ως χημικοθεραπευτικός παράγοντας, επιβραδύνοντας η και καταστέλλοντας την ανάπτυξη του καρκίνου στους καρκινοπαθείς. Νέα ερευνητικά δεδομένα από το Ογκολογικό κέντρο Μεμόριαλ Σλοαν Κέτερινγκ στη Νέα Υόρκη δείχνουν ότι τα συστατικά του σκόρδου στην πραγματικότητα περιορίζουν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων. Σε μελέτη που πραγματοποίησε ο Δρ Τζον Πιντο του Σλοαν Κετερινγκ Ογκολογικού κέντρου, τα καρκινικά κύτταρα του ανθρώπινου προστάτη που είχαν εκτεθεί σε ένα από τα συστατικά του σκόρδου, που είναι γνωστό ως SAMC αναπτύσσονταν με πολύ βραδύτερο ρυθμό, ἰσο με το τέταρτο του αναμενόμενου ρυθμού ανάπτυξης. Σύμφωνα με τον Δρα Πιντο,
..είναι πλέον σαφές ότι το σκόρδο μπορεί όχι μόνο να προστατέψει τους ανθρώπους από τον καρκίνο, αλλά και να παρατείνει σημαντικά τη ζωή αυτών που έχουν ήδη προσβληθεί από την νόσο.
Όπως αναφέρει ο Τζον Μιλλερ, ερευνητής των ιδιοτήτων του σκόρδου στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανία, το σκόρδο δείχνει ότι αναστέλλει την ανάπτυξη του καρκίνου σε όλους τους ιστούς, συμπεριλαμβανόμενων των ιστών του μαστού, του ήπατος και του εντέρου.
Μειώνει την χοληστερόλη. Συμφώνα με μια σημαντική επισκόπηση όλων των επιστημονικών δεδομένων που πραγματοποιήθηκε από τον Στηβεν Γουορσοφσκι στο ιατρικό κολέγιο της Νέας Υόρκης, η κατανάλωση μισής έως μιας σκελίδας σκόρδου, η ισοδύναμης ποσότητας σε συμπλήρωμα σκόρδου, είχε ως αποτέλεσμα τη μέση μείωση της υψηλής χοληστερόλης κατά 23 μονάδες, δηλαδή κατά 9% περίπου. Στην ανάλυση του χρησιμοποιήθηκαν και δοκιμάστηκαν καθημερινά 900mg ταμπλέτες σκόνης σκόρδου kwai,σκονη σκόρδου που είχε υποστεί ξήρανση με ψεκασμό και 1000 mg υδατικό εκχύλισμα Kyolic.
Έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι μια η δυο σκελίδες σκόρδου ημερησίως, η ισοδύναμη ποσότητα συμπληρώματος σκόρδου μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματικά όπως και τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την μείωση της χοληστερόλης, τα όποια θεωρούνται επιτυχή όταν επιφέρουν μείωση της χοληστερόλης κατά 15%.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι προκειμένου να επωφεληθεί κάνεις από τα ευεργετικά αποτελέσματα του σκόρδου στη μείωση της χοληστερόλης, απαιτείται συνεχής λήψη σκόρδου, για χρονικό διάστημα ενός έτους, στα πλαίσια μιας ισορροπημένης υγιεινής διατροφής. Μια παρόμοια Βρετανική μετά-ανάλυση, η στατιστική ανάλυση των μέχρι σήμερα επιστημονικών δεδομένων, έδειξε ότι η λήψη συμπληρωμάτων σκόρδου είχε ως αποτέλεσμα την μέση μείωση της χοληστερόλης κατά 12%.
Γερμανοί ερευνητές στο πανεπιστήμιο του Μονάχου απομόνωσαν 6 χημικές ενώσεις του σκόρδου, οι οποίες μειώνουν την χοληστερόλη του αίματος με τρόπο ανάλογο με αυτόν του φαρμάκου mevacor που χορηγείτε για την μείωση της χοληστερόλης, καταστέλλοντας την παράγωγη της χοληστερόλης από το ήπαρ. Το σκόρδο κατέστειλε την χοληστερόλη κατά 50% στα πειραματόζωα ένα από τα ισχυρότερα συστατικά του σκόρδου που επιδρούν στην μείωση της χοληστερόλης ήταν το ατζοένιο, ένα συστατικό που αποτρέπει επίσης τον σχηματισμό θρόμβων και βρίσκεται και στο ωμό και στο μαγειρεμένο σκόρδο.
Επιπλέον, το σκόρδο μειώνει την αρτηριακή πίεση. Μια διπλή τυφλή μελέτη που πραγματοποιήθηκε στην Γερμάνια έδειξε ότι η κατανάλωση ποσότητας σκόρδου ισοδύναμης με δυο σκελίδες σκόρδου ημερησίως είχε ως αποτέλεσμα την μείωση της αρτηριακής πίεσης από 171/102 σε 152/89 έπειτα από τρεις μήνες, μέσα σε πρόγραμμα υγιεινής διατροφής, χωρίς κρεατοφαγία.
Καταπολεμά την δημιουργία θρόμβων, άλλος ένα σημαντικός τρόπος με τον όποιο το σκόρδο καταπολεμά τις καρδιακές νόσους είναι, με την αποτροπή του σχηματισμού επικινδύνων θρόμβων η αλλιώς διευκολύνοντας την ομαλή ροη του αίματος στις αρτηρίες.
Το σκόρδο εμποδίζει την συσσωμάτωση των αιμοπεταλίων και την προσκόλληση τους στα τοιχώματα των αρτηριών, γεγονός που αποτελεί το πρώτο στάδιο για την απόφραξη των αρτηριών. Ο Ερικ Μπλοκ, καθηγητής χημείας στο πολιτειακό πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης στο Ολμπανι, έχει απομονώσει ένα συστατικό του σκόρδου το ατζοένιο το οποίο έχει ισχυρότατες αντιπηκτικές ιδιότητες.
Το σκόρδο επίσης ενισχύει το ινωδολητικό σύστημα που έχει την ικανότητα να διασπά τους θρόμβους. Σε μια διπλή τυφλή μελέτη Ινδών φοιτητών της ιατρικής, η χορήγηση τριών σκελίδων σκόρδου ημερησίως βελτίωσε την θρομβολυτική δράση του ιδονολυτικου συστήματος κατά 20% περίπου. Το μαγειρεμένο σκόρδο δείχνει να έχει ακόμη μεγαλύτερες αντιθρομβωτικές ιδιότητες. Το σκόρδο καταπολεμά επίσης την γήρανση και την απόφραξη των περιφερικών αρτηριών, καθώς και των αρτηριών της καρδίας.
Αναζωογονεί τον εγκέφαλο και το ανοσοποιητικό σύστημα Εντυπωσιακές νέες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν σε πειραματόζωα στην Ιαπωνία αποκάλυψαν ότι η κατανάλωση σκόρδου μπορεί να αποκαταστήσει σε φυσιολογικά επίπεδα την λειτουργία του εγκέφαλου και του ανοσοποιητικού συστήματος σε ηλικιωμένους αρουραίους, αφού είναι γνωστό ότι η λειτουργία του εγκεφάλου και του ανοσοποιητικού συστήματος επιδεινώνονται με την αύξηση της ηλικίας.
Συμφώνα με τον Δρα Χιροσι Σαιτο καθηγητή φαρμακευτικών επιστήμων στο πανεπιστήμιο του Τόκιο οποίος έχει εξετάσει δεκάδες φυσικά και συνθετικά προϊόντα, αναζητώντας νέα φάρμακα για την γεροντική άνοια, το σκόρδο μπορεί ακόμη και να συμβάλει στην αποτροπή η την αναστροφή της «άνοιας» τύπου Αλτσχαιμερ. Ο Δρ Σαιτο παρατήρησε και κατέγραψε ότι το εκχύλισμα σκόρδου καταστέλλει την καταστροφή των κυττάρων του εγκέφαλου (των νευρώνων) και κατά τρόπο ακόμη πιο εντυπωσιακό διεγείρει την ανάπτυξη δικτύων νέων νευρώνων του εγκεφάλου.
Έτσι, όπως αναφέρει ο Δρ Σαιτο, το σκόρδο διασφαλίζει την επιβίωση των κυττάρων του εγκεφάλου και «οδηγεί στην νευρωνική αναζωογόνηση του εγκεφάλου» που σημαίνει ότι καθιστά τους γερασμένους εγκεφάλους και πάλι νέους.
Πράγματι, ο Δρ Σαιτο βρήκε ότι το σκόρδο ενδυνάμωσε και αναζωογόνησε τους εγκεφάλους των ηλικιωμένων ποντικών. Τα ποντίκια που κατανάλωσαν σκόρδο πέτυχαν καλύτερες αποδώσεις στα τεστ μνήμης και μάθησης στα όποια υποβλήθηκαν σε σχέση με τα ηλικιωμένα ποντίκια στα οποία δεν χορηγήθηκε σκόρδο. Τα ποντίκια που κατανάλωσαν σκόρδο, παρήγαν επίσης, περισσότερα αντισώματα και λεμφοκύτταρα που είναι τα λευκοκύτταρα που καταπολεμούν τις λοιμώξεις και τον καρκίνο.
Λιώστε μισό κιλό σκόρδου και προσθέστε το σε ένα δοχείο που περιέχει το χυμό 24 λεμονιών, αφήστε το σκεπασμένο για 24 μέρες στη συνέχεια πάρτε ένα κουταλάκι του γλυκού κάθε βράδυ.
Είναι ένα παραδοσιακό φάρμακο που χορηγείται στην Ουκρανία για την αντιμετώπιση της γεροντικής ατονίας και εξασθένησης.
Επιμηκύνει την ζωή. Ο Δρ Σαιτο, ένας από τους πιο διακεκριμένους ερευνητές της Ιαπωνίας στον τομέα της γήρανσης, παρατήρησε ότι το σκόρδο είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του ορίου ζωής των ποντικιών που χρησιμοποίησε στο εργαστήριο του. Ομολόγει ότι άρχισε να δοκιμάζει το σκόρδο στα πειραματόζωα του, επειδή είναι πολύ γνωστό, πανάρχαιο Ιαπωνικό φάρμακο για την γεροντική άνοια. Το ωριμασμένο εκχύλισμα σκόρδου που χρησιμοποίησε στα πειράματα του είναι αυτό που πωλείται στις ΗΠΑ με την εμπορική ονομασία Kyolic.
Μια άλλη μελέτη έδειξε ότι η αλλισίνη,ένα από τα κυριότερα συστατικά του σκόρδου,στο όποιο οφείλει τη χαρακτηριστική οσμή του, είχε επίσης ως αποτέλεσμα την αύξηση της ενδογενούς παράγωγης δυο ισχυρών αντιοξειδωτικών ενζύμων,της καταλασης και της περοξειδασης της γλουταθειονης,που έχουν αποδειχτεί ότι παρατείνουν τη διάρκεια του βίου στις κατώτερες μορφές ζωής.
Σκόρδα είναι το φυσικό αγχολυτικό. “Το σκόρδο είναι αγχολυτικό, ηρεμιστικό,ενώ επιπλέον λειτούργει και ως αντικαταθλιπτικό, όπως το Πρόζακ και με πολύ ηπιότερο τρόπο” αναφέρει ο Δρ Ζιλ Φιλιον του ινστιτούτου Παστέρ στη Γαλλία, “η κατανάλωση σκόρδου μπορεί απλά να σας κάνει να αισθανθείτε καλυτέρα”
Ο Δρ Φιιον έχει ανακαλύψει ότι το σκόρδο επηρεάζει την απελευθέρωση της σεροτινης- μιας χημικής ουσίας που υπάρχει σε μεγάλη συγκέντρωση στον εγκέφαλο και συμμετέχει στη διαμόρφωση της ψυχολογικής διάθεσης και της συμπεριφοράς του ανθρώπου και κατά συνέπεια διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο άγχος,στην κατάθλιψη,στο άλγος,στην επιθετικότητα,στο στρες,στον ύπνο και στη μνήμη.
Τα υψηλά επίπεδα της σεροτονίνης στον εγκέφαλο λειτουργούν ως ηρεμιστικό, (δες ΕΔΩ) κατευνάζουν και ηρεμούν, βοηθούν στον ύπνο και ανακουφίζουν από την κατάθλιψη.Ο Δρ Φιλιον πιστεύει ότι το σκόρδο συμβάλλει στη ρύθμιση του συστήματος της σεροτονἰνης. Μια ιαπωνική μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε ποντικούς έδειξε ότι το εκχύλισμα σκόρδου είχε το 60% της αποτελεσματικότητας του βάλιουμ στην ανακούφιση από το στρες.
Η ικανότητα του σκόρδου να αποτρέπει τον εκφυλισμό του εγκεφάλου και του ανοσοποιητικού συστήματος στα ηλικιωμένα ζώα είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Αυτό δε σημαίνει ότι το σκόρδο μπορεί να αποκαταστήσει τη χαμένη νεότητα η να αναχαιτίσει ολοκληρωτικά τη διαδικασία της γήρανσης. Μπορεί,όμως, να την επιβραδύνει σημαντικά. Δρ Γιονχιανγκ Τσανγκ, Πανεπιστήμιο του Τόκιο.
Ποιος τύπος σκόρδου είναι ο πιο κατάλληλος;
Όπως υποστηρίζει ο Δρ Μιλερ του πανεπιστήμιου της Πενσυλβανία, ο οποίος έχει δοκιμάσει πολλές μορφές σκόρδου, Μπορείτε να τρώτε τα σκόρδα ωμά η μαγειρεμένα. Μπορείτε ακόμα να πάρετε οποιοδήποτε συμπλήρωμα σκόρδου, και συμπληρώνει ότι ..ακόμα και η σκόνη σκόρδου που παίρνουμε κατευθείαν από το ράφι με τα μπαχαρικά έχει αντιγηραντική ενεργότητα και δράση.
Ωστόσο το μαγείρεμα και η σύνθλιψη μεταβάλλουν τις ιδιότητες του σκόρδου. Για παράδειγμα,το ωμό σκόρδο που το έχουμε συνθλίψει η το έχουμε κόψει σε φέτες περιέχει μεγάλη ποσότητα αλλισίνης η οποία είναι ουσία που προσδίδει στο σκόρδο την χαρακτηριστική του οσμή και τις ισχυρές αντιβακτηριδιακές του ιδιότητες.Το μαγειρεμένο η επεξεργασμένο σκόρδο που έχει υποστεί απόσμηση δεν περιέχει σημαντική ποσότητα αλλισίνης με αποτέλεσμα να έχει μικρή η καθόλου αντιβακτηριδιακή και αντί-ιικη δράση. Όπως υπογραμμίζει ο Δρ Ερικ Μπλοκ
..το ωμό,τεμαχισμένο σκόρδο είναι πολύ αποτελεσματικό ως αντιβιοτικό.
Το σκόρδο νικάει τον καρκίνο. Ο καρκίνος το μυρίζει και… φεύγει!
Τι γίνετε με τα δισκία σκόρδου?
Στις περισσότερες περιπτώσεις (όχι όμως και σε όλες) τα συμπληρώματα σκόρδου περιέχουν τις ίδιες αντιγηραντικές χημικές ενώσεις όπως και το ωμό σκόρδο. Αυτού του είδους τα συμπληρώματα έχουν δοκιμαστεί εκτεταμένα σε ζώα και σε ανθρώπους, ιδιαίτερα στη Γερμανία,στην Ιαπωνία και στις ΗΠΑ και έχουν επιδείξει συγκεκριμένα αντικαρκινικά και καρδιαγγειακά οφέλη. Τα δισκία σκόρδου αποτελούν το πιο δημοφιλές συμπλήρωμα διατροφής, που έρχεται πρώτο σε πώλησης μεταξύ των συμπληρωμάτων και φαρμάκων που μπορεί να προμηθευτεί κάνεις δίχως συνταγή γιατρού στη Γερμανία.
Πολλοί ερευνητές στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι λαμβάνουν τακτικά συμπληρώματα σκόρδου, όπως και ωμό σκόρδο.Τα συμπληρώματα σκόρδου που έχουν δοκιμαστεί ευρύτερα είναι το συμπλήρωμα με την εμπορική ονομασία Kyolic που παρασκευάζεται στην Ιαπωνία και το συμπλήρωμα με την εμπορική ονομασία Kwai που παρασκευάζεται στη Γερμανία. Οι κατασκευαστές του Kyolic καυχώνται ότι το 80% της έρευνας για της ιδιότητες του σκόρδου έχει πραγματοποιηθεί με το προϊόν τους.
Το Ιαπωνικό Kyolic που είναι συνώνυμο του ‘ωριμασμένου εκχυλίσματος σκόρδου’ το όποιο έχει υποστεί ψυχρή συμπίεση,είναι άοσμο υγρό η ξηρή σκόνη που έχει υποστεί ωρίμανση σε αλκοόλη και είναι γεμάτο από ενώσεις του θειου.Ορισμένοι ερευνητές το προτιμούν διότι περιέχει μια τιτλοδοτημένη,σταθερή ποσότητα ενός από τα φαρμακολογικά ενεργά συστατικά του σκόρδου,της S-αλλυκυστεινης.Το Kyolic δεν περιέχει αλλισίνη.
Το γερμανικό συμπλήρωμα σκόρδου με την εμπορική ονομασία Kwai είναι επίσης ένα καλά δοκιμασμένο παρασκεύασμα ξηρού σκόρδου,το όποιο,αντίθετα με το Kyolic,αναφέρεται ότι απελευθερώνει αλλισἰνη και βασίζει μεγάλο μέρος των ιαματικών ιδιοτήτων του σε αυτή την ουσία. Είναι επικαλυμμένο και διασπάται στην εντερική οδό και όχι στο στομάχι.
Σε καλά σχεδιασμένες μελέτες και το Kwai και το Kyolic είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση των επιπέδων της χοληστερόλης στο αίμα και της αρτηριακής πίεσης και την παράγωγη αντιοξειδωτικών και αντισηπτικών αποτελεσμάτων. Αξίζει να σημειωθεί ότι,όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, η λήψη των συμπληρωμάτων σκόρδου είναι καλυτέρα να γίνεται με τα γεύματα.
Το σκόρδο που προτιμώ να χρησιμοποιώ, εδώ και αρκετά χρόνια, είναι της Forever γιατί περιέχει και θυμάρι και λεκιθίνη. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι, τα συστατικά του σκόρδου, με του θυμαριού βοηθούν τον μεταβολισμό να μετατρέψει τα λίπη σε ενέργεια. Τρία δισκία σκόρδο θυμάρι, τρις φορές την ημέρα με το γεύμα έχουν πολύ καλή αντιοξειδωτική αλλά και ενδυναμωτική δράση. Μπορείς να διαλέξεις όποιο από τα σκευάσματα επιθυμείς, αλλά και φρέσκο σκόρδο φυσικά.
Ποια ποσότητα σκόρδου είναι αρκετή; Δυο η τρεις σκελίδες σκόρδου ημερησίως είναι αρκετές για να δώσουν στα κύτταρα σας την τονωτική ένεση που θα διαφυλάξει τη νεότητα σας.
Ποιό σκόρδο είναι ισχυρό; Η αντιγηραντική ισχύς του σκόρδου εξαρτάται από το μέγεθος της σκελίδας και την ποιότητα του εδάφους στο οποίο καλλιεργήθηκε. Για παράδειγμα,το σκόρδο που αναπτύχτηκε σε χώμα πλούσιο σε σελήνιο περιέχει ιδιαίτερα υψηλή συγκέντρωση του ιχνοστοιχείου σελήνιο,που ενισχύει τις αντιγηραντικές ιδιότητες του βολβού. Γι αυτό λέω, Σκόρδο, ΠΆΝΤΑ, ΜΟΝΟ … ΜΟΝΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ και φυσικά ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ και ΟΧΙ Κινέζικο.
Θα αναφέρουμε εδώ, τις ισοδύναμες ποσότητες σκόρδου που περιέχονται στις φρέσκες σκελίδες σκόρδου,στη σκόνη σκόρδου και στα δισκία σκόρδου προκειμένου να μπορεί να συγκρίνει κάνεις τις διάφορες μορφές του προϊόντος που κυκλοφορούν στο εμπόριο.
Δυο η τρεις φρέσκες σκελίδες σκόρδου ισοδυναμούν με ένα κουταλάκι του γλυκού σκόρδο σε μορφή σκόνης (όπως είναι αυτό που υπάρχει στα μπουκαλάκια των μπαχαρικών) με τέσσερις ταμπλέτες κονιορτοποιημένου σκόρδου του ενός γραμμαρίου(1000mg)όπως είναι οι ταμπλέτες του προϊόντος της εταιρείας Kwai, με τέσσερις κάψουλες σκόρδου Kyolic η ένα κουταλάκι του γλυκού εκχυλίσματος σκόρδου Kyolic.
Ποια είναι η μεγίστη ασφαλής ποσότητα που μπορούμε να καταναλώνουμε; Το ωμό σκόρδο μπορεί να είναι τοξικό σε υψηλές δόσεις, ειδικά σε ένα καταβεβλημένο σώμα με εξαντλημένο ανοσοποιητικό. Όμως ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ μικρός όταν το σκόρδο μαγειρεύεται ελαφρά. Η κατανάλωση ποσότητας μεγαλύτερης των πέντε σκελίδων σκόρδου ημερησίως μπορεί να προκαλέσει διάρροια, αέρια,τυμπανισμό. Η κατανάλωση περισσότερο από 20 gr σκόρδου ημερησίως (ποσότητα που ισοδυναμεί με επτά έως δέκα σκελίδες σκόρδου) μπορεί να προκαλέσει γαστρική αιμορραγία.
Μέτρο, ΝΟΥΣ και ισορροπία επιβάλλεται και εδώ.
Η Υπερβολή είναι σε όλα καταστροφική και
δρα ενάντια σε αυτό που η ισορροπία προστατεύει και ενισχύει.
Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΡΔΟΥ
Ενισχύει τη λειτουργία και ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Μειώνει τα επίπεδα της χοληστερόλης, σχεδόν όπως κάνουν και ορισμένα από τα συνθετικά φάρμακα που χορηγούνται με συνταγή γιατρού.
Λειτούργει ως αντιπηκτικό, αραιώνοντας το αίμα και αποτρέποντας τη λειτουργία των επικινδύνων θρόμβων.
Προστατεύει τους γερασμένους εγκεφάλους από τη διανοητική δυσλειτουργία,που περιλαμβάνει την απώλεια μνήμης, τη μειωμένη ικανότητα σκέψης και μάθησης, την κατάθλιψη και την άνοια.
Αναστέλλει τις κυτταρικές μεταβολές που οδηγούν στην εμφάνιση του καρκίνου και συμβάλλει στην καταστροφή των καρκινικών κυττάρων.
Καταστέλλει τη γενική επιδείνωση της φυσικής που προκαλείται από τις επιθέσεις των ελεύθερων ριζών στα κύτταρα.
Το σκόρδο περιέχει τουλάχιστον δώδεκα ισχυρότατες αντιοξειδωτικές ουσίες.
Μην διατηρείτε το σκόρδο σε λάδι. ΌΧΙ στο σπίτι.
Ανεξαρτήτως της ισχυρής του γεύσης, το σκόρδο είναι λαχανικό χαμηλής οξύτητας. Το pH μιας σκελίδας σκόρδου συνήθως ποικίλει από 5.3 μέχρι 6.3. Όπως και με όλα τα λαχανικά χαμηλής οξύτητας, το σκόρδο υποστηρίζει την ανάπτυξη και την επακόλουθη παραγωγή τοξινών από το βακτήριοClostridium botulinum, όταν βρεθούν οι κατάλληλες συνθήκες. Οι συνθήκες αυτές περιλαμβάνουν εσφαλμένη κονσερβοποίηση στο σπίτι και λανθασμένη προετοιμασία και αποθήκευση του μείγματος λαδιού με τα φρέσκα χορταρικά και το σκόρδο.
Η υγρασία, η θερμοκρασία δωματίου, η έλλειψη οξυγόνου και οι συνθήκες χαμηλής οξύτητας συμβάλλουν στην ανάπτυξη τουClostridium botulinum . Καθώς αυξάνεται, αυτό το βακτήριο παράγει μια ιδιαίτερα ισχυρή τοξίνη που προκαλεί την ασθένεια της βοτυλίασης. Αν δεν θεραπευτεί σύντομα, είναι δυνατό να επέλθει θάνατος μέσα σε λίγες μέρες από την κατανάλωση του τοξικού φαγητού.
Μείγματα σκόρδου σε λάδι που μένουν αποθηκευμένα σε θερμοκρασία δωματίου παρέχουν τις κατάλληλες συνθήκες για την παραγωγή της τοξίνης της βοτυλίασης (χαμηλή τοξικότητα, χωρίς ελεύθερο οξυγόνο στο λάδι και ζεστή θερμοκρασία). Ο ίδιος κίνδυνος ισχύει και για το ψημένο σκόρδο που αποθηκεύεται σε λάδι. Προσοχή λοιπόν.
Μπορείτε να καθαρίζετε σκελίδες από σκόρδα και
να τα αποθηκεύετε σε γυάλινο βάζο στο ψυγείο για την χρήση 10-15 ημερών.
Επίσης μπορείτε να βάλετε στο λάδι μερικές σκελίδες σκόρδο με δεντρολίβανο, φύλλα δάφνης, λίγα πιπέρια σε κόκκους, και μικρές Cayenne (πιπεριά καγιέν). Αφήστε να ανακατευτούν τα αρώματα και οι γεύσεις, 8 ώρες, και να το χρησιμοποιήσετε ΑΜΕΣΩΣ στις εππόμενες 5-8 ημέρες ωμό στις σαλάτες και στα φαγητά, για έξτρα άρωμα.
Μην το αποθηκεύετε εκτός κι αν το κάνετε τουρσί, που όμως απο το ξύδι χάνει μεγάλος μέρος απο τα οφέλη του.
Στο φαγητό μπαίνουν, ολόκληρα, λίγο πριν κλείσουμε την φωτιά. Καλό είναι να τρώγονται ωμά, μια σκελίδα σκόρο ψιλοκομένη ταιριάζει σε όλα τα φαγητά, σούπες, σαλάτες, βραστά. Επίσης βραστά ή ψητά, προτιμήστε να τα βάζετε μαζί με την φλούδα τους. Ψητά, τυλιγμένα σε αλουμινόχαρτο, με Cayenne (πιπεριά καγιέν) και αλειμμένα με λάδι, γίνονται υπέροχος μεζές.
Από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα, το σκόρδο θεωρούνταν ως εξαίρετο φάρμακο και αφροδισιακό. Επίσης το είχαν σαν φυλακτό ενάντια στα κακά δαιμόνια και τους βρικόλακες καθώς και κατά του ματιάσματος. Υπάρχουν πολλές λαϊκές παραδόσεις σχετικά με το σκόρδο. Έτσι μία πλεξούδα από σκόρδα σε ένα σπίτι ή χωράφι διώχνει το μάτιασμα και την γλωσσοφαγιά.
Άμα κάποιος θαυμάζει κάτι για να μη το ματιάζει συνηθίζεται η έκφραση «σκόρδα στα μάτια σου» έτσι αποτρέπεται το μάτιασμα. Στην έγκυο γυναίκα και στο νεογέννητο βρέφος τοποθετείται ένα σκόρδο για να φύγει το κακό μάτι. Την ημέρα της πρωτομαγιάς τρώνε σκόρδο για προληπτική εξουδετέρωση του κακού. Ακόμα και πλαστικά σκόρδα τοποθετούνται σε αυτοκίνητα για γούρι.
Το σκόρδο είναι ένα φυτό Δυνατής διατροφικής αξίας και πραγματικά δίκαια κατέχει θέση πρωταγωνιστή την καθημερινή κουζίνα.
Είπαμε το σκόρδο Δρα κατά πάντων, όπως και το Kalashnikov, άλλωστε…
Η μόνη διαφορά μεταξύ του πιστολιού και του φαγητού
είναι η ταχύτητα της μεθόδου που κάποιος επιλέγει να πεθάνει.
—————————————
© εικόνες miastala
© άρθρο Eos Aurora η αντιγραφή επιτρέπεται με σύνδεσμο στο άρθρο
ΦΘΟΡΙΟ
Για μια ακόμη φορά ανακαλύπτουμε πόσο απροστάτευτοι είμαστε ως καταναλωτές. Για μια φορά ακόμη συνηδειτοποιούμε πόσο τα οικονομικα συμφέροντα δρουν ατιμώρητα , και η δική τους κερδοφορία δεν υπολογίζει καν την υγεία μας. Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να ενημερωνόμαστε, να διαδίδουμε τις πληροφορίες και να μποϋκοτάρουμε (αρνούμενοι να αγοράζουμε) εκείνα τα προϊόντα, εταιρίες, και χώρες που τα παράγουν, μας τα πλασσάρουν και μετά κάνουν τις αθώες περιστερές και δηλώνουν αυτό το αηδιαστικό "Θα τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπέυθυνοι"
Φθοριούχες Οδοντόκρεμες
Όπως είναι αυτονόητο, όλες οι φθοριούχες οδοντόκρεμες περιέχουν φθόριο. Όπως και τα φθοριούχα οδοντικά διαλύματα. Σε τι ποσότητα; Ανάλογα με την μάρκα τους από 500 έως 1500 ppm. Και επειδή με κάθε πλύσιμο των δοντιών καταπίνουμε πάντα μια ποσότητα οδοντόκρεμας, καταπίνουμε και μια ποσότητα φθορίου. Με όσες συνέπειες μπορεί να έχει αυτό για την υγεία μας. Γι’ αυτό και αρκετοί ειδικοί προτείνουν τη χρήση διαφόρων τύπων οδοντόκρεμας που έχουν σαν κοινό τους χαρακτηριστικό ότι δεν περιέχουν φθόριο.
Πριν όμως συνεχίσετε το διάβασμα, θα σας πρότεινα να πάτε μέχρι το μπάνιο σας και να κοιτάξετε προσεκτικά το σωληνάριο της οποιασδήποτε μάρκας οδοντόκρεμας χρησιμοποιείτε. Κοιτάξτε το όσο περισσότερο προσεκτικά μπορείτε για αν δείτε αν γράφει κάτι σε σχέση με το περιεχόμενο της και με τους κινδύνους που κρύβει η χρήση της για τα παιδιά.
Αν κοιτάξετε το σωληνάριο της οδοντόκρεμας σας, θα διαπιστώσετε πως είτε δεν γράφει πάνω του τίποτα περισσότερο από τη μάρκα και τον τύπο της, είτε έχει μια περιοχή με τόσο μικρά γράμματα, που δεν μπορείτε να τα διαβάσετε χωρίς μεγεθυντικό φακό. Αν όμως έχετε κατά τύχη και ένα κουτί της οδοντόπαστας που χρησιμοποιείτε, εκεί θα μπορέσετε ίσως να διαβάσετε πως:
«Γα παιδιά ηλικίας μικρότερης των 6 (η των 7) ετών πρέπει να χρησιμοποιούν ποσότητα μεγέθους μπιζελιού και να πλένουν τα δόντια τους πάντοτε παρουσία ενήλικα».
Τι περίεργο που καμία διαφήμιση οδοντόκρεμας δεν αναφέρει αυτή την προειδοποίηση!
Και όμως. Αυτή η προειδοποίηση είναι ελλιπής. Γιατί αν ζούσατε στις ΗΠΑ, τότε σε κάθε οδοντόκρεμα που θα αγοράζατε, αν αυτή περιείχε φθόριο ή Sodium Laurel Sulfate, θα βλέπατε γραμμένο με ευκρίνεια ότι:
«Κρατήστε την μακριά από παιδιά ηλικίας μικρότερης των 6 ετών. Αν καταπωθεί ποσότητα μεγαλύτερη του μεγέθους μπιζελιού, επικοινωνήστε επειγόντως με το τοπικό Κέντρο Ελέγχου Δηλητηριάσεων».
Και αυτό μετά από εντολή του FDA που είναι σε ισχύ από τον Απρίλιο του 1997.
Οι πιο πλήρεις οδηγίες για τη χρήση των φθοριούχων οδοντόκρεμων από τα παιδιά υπάρχουν σε μια ανακοίνωση του Calgary Regional Health Authority. Σύμφωνα με αυτήν:
«Τα παιδιά ηλικίας 1 έως 2 ετών θα πρέπει να χρησιμοποιούν για το πλύσιμο των δοντιών τους όση ποσότητα οδοντόκρεμας παίρνεται αν τρίψουμε την οδοντόβουρτσα πάνω από το ανοιχτό στόμιο του σωληναρίου. Τα παιδιά ηλικίας 3 έως 5 ετών θα πρέπει να χρησιμοποιούν για το πλύσιμο των δοντιών ποσότητα οδοντόκρεμας που αντιστοιχεί σε μισό μπιζέλι.
Τα παιδιά ηλικίας 6 ετών και άνω θα πρέπει να χρησιμοποιούν για το πλύσιμο των δοντιών ποσότητα οδοντόκρεμας που αντιστοιχεί σε ένα μπιζέλι. Και θα πρέπει πάντοτε ένας από τους γονείς
α) να ελέγχει την ποσότητα της οδοντόκρεμας που χρησιμοποιεί το παιδί του,
β) να μάθει στο παιδί τον να φτύνει μετά το βούρτσισμα των δοντιών, και γ) να βοηθάει πάντα το παιδί στο πλύσιμο των δοντιών του μέχρι την ηλικία των 8 ετών».
Υπάρχει όμως ακόμα κάτι. Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 131 του Journal of the American Dental Association που κυκλοφόρησε το 2000, οι γονείς θα πρέπει επίσης να αποφεύγουν να αγοράζουν οδοντόκρεμες με γεύσεις ή μυρωδιές που θα κάνουν το παιδί τους να θέλει να τη φάει. Και, βέβαια, να κρατούν τόσο την οδοντόκρεμα και όλα τα άλλα προϊόντα που περιέχουν φθόριο, μακριά από τα παιδιά προσχολικής ηλικίας.Πόσα από τα παραπάνω σας τα έχει πει ο οδοντογιατρός ή ο παιδίατρος σας;
Όπως είναι αυτονόητο, όλες οι φθοριούχες οδοντόκρεμες περιέχουν φθόριο. Όπως και τα φθοριούχα οδοντικά διαλύματα. Σε τι ποσότητα; Ανάλογα με την μάρκα τους από 500 έως 1500 ppm. Και επειδή με κάθε πλύσιμο των δοντιών καταπίνουμε πάντα μια ποσότητα οδοντόκρεμας, καταπίνουμε και μια ποσότητα φθορίου. Με όσες συνέπειες μπορεί να έχει αυτό για την υγεία μας. Γι’ αυτό και αρκετοί ειδικοί προτείνουν τη χρήση διαφόρων τύπων οδοντόκρεμας που έχουν σαν κοινό τους χαρακτηριστικό ότι δεν περιέχουν φθόριο.
Πριν όμως συνεχίσετε το διάβασμα, θα σας πρότεινα να πάτε μέχρι το μπάνιο σας και να κοιτάξετε προσεκτικά το σωληνάριο της οποιασδήποτε μάρκας οδοντόκρεμας χρησιμοποιείτε. Κοιτάξτε το όσο περισσότερο προσεκτικά μπορείτε για αν δείτε αν γράφει κάτι σε σχέση με το περιεχόμενο της και με τους κινδύνους που κρύβει η χρήση της για τα παιδιά.
Αν κοιτάξετε το σωληνάριο της οδοντόκρεμας σας, θα διαπιστώσετε πως είτε δεν γράφει πάνω του τίποτα περισσότερο από τη μάρκα και τον τύπο της, είτε έχει μια περιοχή με τόσο μικρά γράμματα, που δεν μπορείτε να τα διαβάσετε χωρίς μεγεθυντικό φακό. Αν όμως έχετε κατά τύχη και ένα κουτί της οδοντόπαστας που χρησιμοποιείτε, εκεί θα μπορέσετε ίσως να διαβάσετε πως:
«Γα παιδιά ηλικίας μικρότερης των 6 (η των 7) ετών πρέπει να χρησιμοποιούν ποσότητα μεγέθους μπιζελιού και να πλένουν τα δόντια τους πάντοτε παρουσία ενήλικα».
Τι περίεργο που καμία διαφήμιση οδοντόκρεμας δεν αναφέρει αυτή την προειδοποίηση!
Και όμως. Αυτή η προειδοποίηση είναι ελλιπής. Γιατί αν ζούσατε στις ΗΠΑ, τότε σε κάθε οδοντόκρεμα που θα αγοράζατε, αν αυτή περιείχε φθόριο ή Sodium Laurel Sulfate, θα βλέπατε γραμμένο με ευκρίνεια ότι:
«Κρατήστε την μακριά από παιδιά ηλικίας μικρότερης των 6 ετών. Αν καταπωθεί ποσότητα μεγαλύτερη του μεγέθους μπιζελιού, επικοινωνήστε επειγόντως με το τοπικό Κέντρο Ελέγχου Δηλητηριάσεων».
Και αυτό μετά από εντολή του FDA που είναι σε ισχύ από τον Απρίλιο του 1997.
Οι πιο πλήρεις οδηγίες για τη χρήση των φθοριούχων οδοντόκρεμων από τα παιδιά υπάρχουν σε μια ανακοίνωση του Calgary Regional Health Authority. Σύμφωνα με αυτήν:
«Τα παιδιά ηλικίας 1 έως 2 ετών θα πρέπει να χρησιμοποιούν για το πλύσιμο των δοντιών τους όση ποσότητα οδοντόκρεμας παίρνεται αν τρίψουμε την οδοντόβουρτσα πάνω από το ανοιχτό στόμιο του σωληναρίου. Τα παιδιά ηλικίας 3 έως 5 ετών θα πρέπει να χρησιμοποιούν για το πλύσιμο των δοντιών ποσότητα οδοντόκρεμας που αντιστοιχεί σε μισό μπιζέλι.
Τα παιδιά ηλικίας 6 ετών και άνω θα πρέπει να χρησιμοποιούν για το πλύσιμο των δοντιών ποσότητα οδοντόκρεμας που αντιστοιχεί σε ένα μπιζέλι. Και θα πρέπει πάντοτε ένας από τους γονείς
α) να ελέγχει την ποσότητα της οδοντόκρεμας που χρησιμοποιεί το παιδί του,
β) να μάθει στο παιδί τον να φτύνει μετά το βούρτσισμα των δοντιών, και γ) να βοηθάει πάντα το παιδί στο πλύσιμο των δοντιών του μέχρι την ηλικία των 8 ετών».
Υπάρχει όμως ακόμα κάτι. Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 131 του Journal of the American Dental Association που κυκλοφόρησε το 2000, οι γονείς θα πρέπει επίσης να αποφεύγουν να αγοράζουν οδοντόκρεμες με γεύσεις ή μυρωδιές που θα κάνουν το παιδί τους να θέλει να τη φάει. Και, βέβαια, να κρατούν τόσο την οδοντόκρεμα και όλα τα άλλα προϊόντα που περιέχουν φθόριο, μακριά από τα παιδιά προσχολικής ηλικίας.Πόσα από τα παραπάνω σας τα έχει πει ο οδοντογιατρός ή ο παιδίατρος σας;
Η δράση του φθορίου στο Ανοσολογικό Σύστημα
Το φθόριο επιδρά σημαντικά στο ανοσολογικό σύστημα με διάφορους τρόπους, με κοινό αποτέλεσμα την ελάττωση της λειτουργικότητας του. Η συνέπεια αυτής της δράσης του φθορίου είναι αφενός μεν η μεγαλύτερη ευπάθεια του οργανισμού σε μικρόβια και ιούς και, αφετέρου, η εκδήλωση διαφόρων αντοάνοσων παθήσεων.
Ανάμεσα στις λειτουργίες που διαταράσσονται από την αυξημένη συγκέντρωση φθορίου είναι η αναστολή της ικανότητας των λευκών αιμοσφαιρίων να ενεργοποιούνται και να καταστρέφουν μικρόβια και ιούς, η αποκκίωση και η καταστροφή των πολυμορφοπύρηνων λευκών αιμοσφαιρίων, καθώς και η διαταραχή της ικανότητας παραγωγής αντισωμάτων. Επιπλέον, το φθόριο «μπερδεύει» το ανοσολογικό σύστημα, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό αντισωμάτων που κατα στρέφουν τα ίδια τα κύτταρα του οργανισμού. Τέλος, αυτή η διαταραχή του ανοσολογικού συστήματος έχει προταθεί ως ένας από τους τρόπους με τους οποίους η χρόνια έκθεση σε φθόριο επάγει την καρκινογένεση.
Φθόριο και πρόωρη γήρανση
Ένας από τους κυριότερους παράγοντες που έχουν συσχετιστεί με το φαινόμενο της γήρανσης είναι και το οξειδωτικό stress. Και επειδή το φθόριο είναι ένα ιδιαίτερα δραστικό στοιχείο, δεν είναι καθόλου παράξενο που αρκετές μελέτες έχουν συνδέσει την έκθεση σε αυτό τόσο με μια σειρά από βλάβες σε διάφορους ιστούς, όσο και με την εμφάνιση πρόωρης γήρανσης.
Ενδεικτικές για το θέμα αυτό είναι μια σειρά από μελέτες που τα αποτελέσματα τους δείχνουν ότι το φθόριο διαταράσσει τη σύνθεση και επάγει την καταστροφή του κολλαγόνου στο δέρμα, τα οστά, τους τένοντες, του μύες, τους χόνδρους, αλλά και την τραχεία, τους πνεύμονες και τα νεφρά. Ακόμα, ότι ένας από τους μηχανισμούς της δράσης του φθορίου ως πρωτοπλασματικού δηλητηρίου είναι η αύξηση του οξειδωτικού stress μέσα στα κύτταρα.
Και τέλος, σύμφωνα με τα όσα γράφουν οι Yngve Ericsson και Britta Foreman, στο άρθρο τους που δημοσιεύθηκε το 1969 στο περιοδικό Caries Research με τίτλο Fluoride Retained From Mouth Rinses and Dentifrices In Preschool Children, ακόμα και η κατάποση μικροποσοτήτων φθορίου όπως εκείνη που συμβαίνει όταν πλένουμε τα δόντια μας ή χρησιμοποιούμε οδοντικά διαλύματα, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη στα παιδιά προσχολικής ηλικίας και πιθανώς επηρεάζει τη βιολογική τους ανάπτυξη, τη γενική κατάσταση της υγείας τους και τη διάρκεια της ζωής τους.
Το φθόριο επιδρά σημαντικά στο ανοσολογικό σύστημα με διάφορους τρόπους, με κοινό αποτέλεσμα την ελάττωση της λειτουργικότητας του. Η συνέπεια αυτής της δράσης του φθορίου είναι αφενός μεν η μεγαλύτερη ευπάθεια του οργανισμού σε μικρόβια και ιούς και, αφετέρου, η εκδήλωση διαφόρων αντοάνοσων παθήσεων.
Ανάμεσα στις λειτουργίες που διαταράσσονται από την αυξημένη συγκέντρωση φθορίου είναι η αναστολή της ικανότητας των λευκών αιμοσφαιρίων να ενεργοποιούνται και να καταστρέφουν μικρόβια και ιούς, η αποκκίωση και η καταστροφή των πολυμορφοπύρηνων λευκών αιμοσφαιρίων, καθώς και η διαταραχή της ικανότητας παραγωγής αντισωμάτων. Επιπλέον, το φθόριο «μπερδεύει» το ανοσολογικό σύστημα, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό αντισωμάτων που κατα στρέφουν τα ίδια τα κύτταρα του οργανισμού. Τέλος, αυτή η διαταραχή του ανοσολογικού συστήματος έχει προταθεί ως ένας από τους τρόπους με τους οποίους η χρόνια έκθεση σε φθόριο επάγει την καρκινογένεση.
Φθόριο και πρόωρη γήρανση
Ένας από τους κυριότερους παράγοντες που έχουν συσχετιστεί με το φαινόμενο της γήρανσης είναι και το οξειδωτικό stress. Και επειδή το φθόριο είναι ένα ιδιαίτερα δραστικό στοιχείο, δεν είναι καθόλου παράξενο που αρκετές μελέτες έχουν συνδέσει την έκθεση σε αυτό τόσο με μια σειρά από βλάβες σε διάφορους ιστούς, όσο και με την εμφάνιση πρόωρης γήρανσης.
Ενδεικτικές για το θέμα αυτό είναι μια σειρά από μελέτες που τα αποτελέσματα τους δείχνουν ότι το φθόριο διαταράσσει τη σύνθεση και επάγει την καταστροφή του κολλαγόνου στο δέρμα, τα οστά, τους τένοντες, του μύες, τους χόνδρους, αλλά και την τραχεία, τους πνεύμονες και τα νεφρά. Ακόμα, ότι ένας από τους μηχανισμούς της δράσης του φθορίου ως πρωτοπλασματικού δηλητηρίου είναι η αύξηση του οξειδωτικού stress μέσα στα κύτταρα.
Και τέλος, σύμφωνα με τα όσα γράφουν οι Yngve Ericsson και Britta Foreman, στο άρθρο τους που δημοσιεύθηκε το 1969 στο περιοδικό Caries Research με τίτλο Fluoride Retained From Mouth Rinses and Dentifrices In Preschool Children, ακόμα και η κατάποση μικροποσοτήτων φθορίου όπως εκείνη που συμβαίνει όταν πλένουμε τα δόντια μας ή χρησιμοποιούμε οδοντικά διαλύματα, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη στα παιδιά προσχολικής ηλικίας και πιθανώς επηρεάζει τη βιολογική τους ανάπτυξη, τη γενική κατάσταση της υγείας τους και τη διάρκεια της ζωής τους.
Φθόριο και καρκίνος
Ένα ακόμα μεγαλύτερο -και ίσως περισσότερο συγκαλυμμένο- θέμα είναι ότι η χρόνια έκθεση και συσσώρευση φθορίου στον οργανισμό έχει συσχετιστεί με τη μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης διαφόρων μορφών καρκίνου. Η παραπάνω σχέση έχει τεκμηριωθεί επαρκώς τόσο από αρκετές ανεξάρτητες μεταξύ τους έρευνες σε πειραματόζωα, όσο και από επιδημιολογικές μελέτες που συνέκριναν την εμφάνιση καρκίνου σε περιοχές των ΗΠΑ που φθορίωναν το νερό τους, με τα αντίστοιχα ποσοστά σε περιοχές που δεν γινόταν φθορίωση του νερού.
Μια από τις καλύτερες μελέτες στο θέμα αυτό έγινε το 1977 από τους δρ. John Yiamouyiannis και δρ. Dean Burk. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης τους, η φθορίωση του νερού στις ΗΠΑ ευθύνεται για 10.000 περίπου επιπλέον θανάτους από καρκίνο κάθε χρόνο! Τα αποτελέσματα της μελέτης τους έγιναν θέμα συζήτησης στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, το οποίο παράγγειλε στο National Toxicology Program να κάνει μια έρευνα για να διευκρινιστεί το θέμα που είχε προκύψει.
Η παραπάνω έρευνα διεξήχθη το 1980, χρησιμοποιώντας ποντίκια και αρουραίους που θα διατρέφονταν με τροφές που θα περιείχαν φθόριο σε διάφορες συγκεντρώσεις. Για κάποιους περίεργους λόγους, τα αποτελέσματα της δεν δόθηκαν στο κοινό, παρά μόνον το 1990. Ποια ήταν τα αποτελέσματα της δεύτερης αυτής έρευνας; Από τους 130 αρσενικούς αρουραίους που έπαιρναν τροφή με φθόριο, σε συγκέντρωση 45 έως 79 ppm φθορίου, στους 5 εμφανίστηκε μια ιδιαίτερα σπάνια μορφή καρκίνου των οστών, το οστεοσάρκωμα.
Υπήρχαν ακόμα περιπτώσεις εμφάνισης επιθηλιακών καρκίνων στο στόμα τόσο σε αρσενικούς όσο και σε θηλυκούς αρουραίους. Ακόμα, τόσο οι αρουραίοι όσο και τα ποντίκια εμφάνισαν φθοριοχρωμάτωση των δοντιών τους, σε βαθμό ανάλογο με την ποσότητα φθορίου που υπήρχε στη διατροφή τους, ενώ οι θηλυκοί αρουραίοι εμφάνισαν οστεοσκλήρυνση των μακρών οστών τους.
Σε μια προσεκτικότερη ανάλυση των αποτελεσμάτων της ίδιας έρευνας, ο Yiamouyiannis εντόπισε ποντίκια που είχαν εμφανίσει μια εξαιρετικά σπάνια μορφή καρκίνου που είναι γνωστή ως πατοχολαγγγειοκαρκίνωμα, όταν οι πιθανότητες για να συμβεί τυχαία κάτι τέτοιο ήταν, σύμφωνα με τον Yiamouyiannis, 1 στα 2.000.000 για τα αρσενικά και 1 στις 100.00 για τα θηλυκά ποντίκια. Ακόμα, βρήκε ότι στα ποντίκια υπήρχε αυξημένη συχνότητα προκαρκινικών βλαβών στο στοματικό τους επιθήλιο, μια αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης καρκίνων και όγκων από πλακώδη επιθηλιακά κύτταρα, καθώς και αύξηση των θυλακιωδών καρκίνων του θυρεοειδούς αδένα.
Για τον Yiamouyiannis, τα αποτελέσματα επιβεβαίωναν ξεκάθαρα και σε απολύτως ελεγχόμενες πειραματικές συνθήκες πως η χρόνια έκθεση σε φθόριο έχει ως αποτέλεσμα τόσο την αύξηση της συχνότητας των επιθηλιακών καρκίνων εν γένει, όσο και την εμφάνιση μιας σπάνιας μορφής καρκίνου των οστών.
Ωστόσο, αυτές δεν είναι οι μόνες μελέτες που έχουν συνδέσει την χρόνια έκθεση σε φθόριο με την εμφάνιση καρκίνων. Σε μια έκδοση του National Institutes of Environmental Health Sciences των ΗΠΑ, την Environmental and Molecular Mutagenesis, αναφέρεται πως «σε καλλιέργειες κυττάρων από ανθρώπους και τρωκτικά, η έκθεση, σε φθόριο οδηγεί σε αύξηση των βλαβών σε χρωμοσώματα, με αποτέλεσμα τόσο την πιθανότητα εμφάνισης -γενετικών βλαβών, όσο και την εξαλλαγή φυσιολογικών κυττάρων σε κακοήθη».
Ακόμα, στο Journal of Carcinogenesis σημειώνεται πως «ro φθόριο δεν έχει μόνον την ιδιότητα να εξαλλάσσει τα φυσιολογικά κύτταρα σε καρκινικά, άλλα και την ιδιότητα να αυξάνει τις ικανότητες καρκινογένεσης άλλων χημικών ουσιών»!
Σε μια ερευνά του το New Jersey Department of Health βρήκε πως ο κίνδυνος για την ανάπτυξη καρκίνου των οστών ήταν περίπου τρεις φορές υψηλότερος σε όσους ζούσαν σε περιοχές που φθορίωναν το νερό, σε σχέση με όσους ζούσαν σε εκείνες που δεν είχαν προχωρήσει στη φθορίωσή του.
Ένα ακόμα μεγαλύτερο -και ίσως περισσότερο συγκαλυμμένο- θέμα είναι ότι η χρόνια έκθεση και συσσώρευση φθορίου στον οργανισμό έχει συσχετιστεί με τη μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης διαφόρων μορφών καρκίνου. Η παραπάνω σχέση έχει τεκμηριωθεί επαρκώς τόσο από αρκετές ανεξάρτητες μεταξύ τους έρευνες σε πειραματόζωα, όσο και από επιδημιολογικές μελέτες που συνέκριναν την εμφάνιση καρκίνου σε περιοχές των ΗΠΑ που φθορίωναν το νερό τους, με τα αντίστοιχα ποσοστά σε περιοχές που δεν γινόταν φθορίωση του νερού.
Μια από τις καλύτερες μελέτες στο θέμα αυτό έγινε το 1977 από τους δρ. John Yiamouyiannis και δρ. Dean Burk. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης τους, η φθορίωση του νερού στις ΗΠΑ ευθύνεται για 10.000 περίπου επιπλέον θανάτους από καρκίνο κάθε χρόνο! Τα αποτελέσματα της μελέτης τους έγιναν θέμα συζήτησης στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, το οποίο παράγγειλε στο National Toxicology Program να κάνει μια έρευνα για να διευκρινιστεί το θέμα που είχε προκύψει.
Η παραπάνω έρευνα διεξήχθη το 1980, χρησιμοποιώντας ποντίκια και αρουραίους που θα διατρέφονταν με τροφές που θα περιείχαν φθόριο σε διάφορες συγκεντρώσεις. Για κάποιους περίεργους λόγους, τα αποτελέσματα της δεν δόθηκαν στο κοινό, παρά μόνον το 1990. Ποια ήταν τα αποτελέσματα της δεύτερης αυτής έρευνας; Από τους 130 αρσενικούς αρουραίους που έπαιρναν τροφή με φθόριο, σε συγκέντρωση 45 έως 79 ppm φθορίου, στους 5 εμφανίστηκε μια ιδιαίτερα σπάνια μορφή καρκίνου των οστών, το οστεοσάρκωμα.
Υπήρχαν ακόμα περιπτώσεις εμφάνισης επιθηλιακών καρκίνων στο στόμα τόσο σε αρσενικούς όσο και σε θηλυκούς αρουραίους. Ακόμα, τόσο οι αρουραίοι όσο και τα ποντίκια εμφάνισαν φθοριοχρωμάτωση των δοντιών τους, σε βαθμό ανάλογο με την ποσότητα φθορίου που υπήρχε στη διατροφή τους, ενώ οι θηλυκοί αρουραίοι εμφάνισαν οστεοσκλήρυνση των μακρών οστών τους.
Σε μια προσεκτικότερη ανάλυση των αποτελεσμάτων της ίδιας έρευνας, ο Yiamouyiannis εντόπισε ποντίκια που είχαν εμφανίσει μια εξαιρετικά σπάνια μορφή καρκίνου που είναι γνωστή ως πατοχολαγγγειοκαρκίνωμα, όταν οι πιθανότητες για να συμβεί τυχαία κάτι τέτοιο ήταν, σύμφωνα με τον Yiamouyiannis, 1 στα 2.000.000 για τα αρσενικά και 1 στις 100.00 για τα θηλυκά ποντίκια. Ακόμα, βρήκε ότι στα ποντίκια υπήρχε αυξημένη συχνότητα προκαρκινικών βλαβών στο στοματικό τους επιθήλιο, μια αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης καρκίνων και όγκων από πλακώδη επιθηλιακά κύτταρα, καθώς και αύξηση των θυλακιωδών καρκίνων του θυρεοειδούς αδένα.
Για τον Yiamouyiannis, τα αποτελέσματα επιβεβαίωναν ξεκάθαρα και σε απολύτως ελεγχόμενες πειραματικές συνθήκες πως η χρόνια έκθεση σε φθόριο έχει ως αποτέλεσμα τόσο την αύξηση της συχνότητας των επιθηλιακών καρκίνων εν γένει, όσο και την εμφάνιση μιας σπάνιας μορφής καρκίνου των οστών.
Ωστόσο, αυτές δεν είναι οι μόνες μελέτες που έχουν συνδέσει την χρόνια έκθεση σε φθόριο με την εμφάνιση καρκίνων. Σε μια έκδοση του National Institutes of Environmental Health Sciences των ΗΠΑ, την Environmental and Molecular Mutagenesis, αναφέρεται πως «σε καλλιέργειες κυττάρων από ανθρώπους και τρωκτικά, η έκθεση, σε φθόριο οδηγεί σε αύξηση των βλαβών σε χρωμοσώματα, με αποτέλεσμα τόσο την πιθανότητα εμφάνισης -γενετικών βλαβών, όσο και την εξαλλαγή φυσιολογικών κυττάρων σε κακοήθη».
Ακόμα, στο Journal of Carcinogenesis σημειώνεται πως «ro φθόριο δεν έχει μόνον την ιδιότητα να εξαλλάσσει τα φυσιολογικά κύτταρα σε καρκινικά, άλλα και την ιδιότητα να αυξάνει τις ικανότητες καρκινογένεσης άλλων χημικών ουσιών»!
Σε μια ερευνά του το New Jersey Department of Health βρήκε πως ο κίνδυνος για την ανάπτυξη καρκίνου των οστών ήταν περίπου τρεις φορές υψηλότερος σε όσους ζούσαν σε περιοχές που φθορίωναν το νερό, σε σχέση με όσους ζούσαν σε εκείνες που δεν είχαν προχωρήσει στη φθορίωσή του.
Φθόριο και γονιμότητα
Η σύνδεση του φθορίου με τα προβλήματα γονιμότητας ξεκινάει από τις αρχές της δεκαετίας του 1950. Η δε πρώτη μελέτη που δημοσιεύθηκε το 1953 από τον W.R. Cox δεν αφορούσε τους ανθρώπους, αλλά τα μικρά ζωάκια που λέγονται τσιντσιλά και τα οποία εκτρέφονται για τη γούνα τους.
Εκείνη την εποχή, εντελώς ξαφνικά, σε ορισμένα εκτροφεία τσιντσιλά παρουσιάστηκε μια σειρά από σοβαρότατα προβλήματα. Τα ζωάκια αυτά παρουσίασαν -χωρίς να υπάρχει κανένας εμφανής λόγος- μείωση του ρυθμού των γεννήσεων τους, αύξηση του ρυθμού των γεννήσεων νεκρών ζώων ή με συγγενείς ανωμαλίες, καθώς και αύξηση του ρυθμού των θανάτων τους.
Λόγω του μεγάλου οικονομικού ενδιαφέροντος της εκτροφής των τσιντσιλά, κινητοποιήθηκαν αρκετοί επιστήμονες προκειμένου να βρεθεί λύση στα προβλήματα αυτά. Ο Cox υπέθεσε πως το φθόριο που υπήρχε στο νερό ή στην τροφή των τσιντσιλά μπορεί να ήταν ο κοινός παράγοντας για όλα τα ανωτέρω προβλήματα, και πρότεινε να ελεγχθεί προσεκτικά τόσο η διατροφή τους, όσο και το νερό που έπιναν, ώστε να ελαττωθεί η έκθεση των τσιντσιλά στο φθόριο το περισσότερο δυνατό. Ένα χρόνο αργότερα, το 1952, ο συνολικός ρυθμός θανάτου των ενήλικων ζώων είχε ελαττωθεί από το 14,6% στο 3,3%! Ο ρυθμός νέων γεννήσεων είχε αυξηθεί σημαντικά, καθώς και το ποσοστό των ζώων που γεννιόνταν ζωντανά.
Ωστόσο, ο Cox δεν σταμάτησε εκεί, αλλά προσπάθησε να μελετήσει περαιτέρω τη δράση του φθορίου ως παράγοντα που προκαλεί ελάττωση της γονιμότητας. Ψάχνοντας την τότε διαθέσιμη βιβλιογραφία, παρατήρησε πως, αν και υπήρχαν περισσότερες από 1.400 εργασίες που τεκμηρίωναν αυτή τη δράση του φθορίου σε διάφορα είδη ζώων, δεν υπήρχε καμία που να αναφέρεται σε ανθρώπους…
Χρειάστηκαν σχεδόν 40 χρόνια για να δοθεί μια συνέχεια στο θέμα αυτό. Και την έδωσε ο S.C. Freni, ένας επιστήμονας που συνεργάστηκε το 1991 για την έκδοση του Public Health Service Review για την τοξικότητα του φθορίου. Στη διάρκεια αυτής της συνεργασίας του, θορυβήθηκε από το θέμα των τοξικών δράσεων του φθορίου στο αναπαραγωγικό σύστημα, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει κι αυτός να ψάχνει για δημοσιευμένες εργασίες που να αφορούν στη δράση του φθορίου στο αναπαραγωγικό σύστημα του ανθρώπου.
Δεν βρήκε καμία. Όπως δεν βρήκε και καμία δημοσιευμένη εργασία που θα είχε μελετήσει τη δράση του φθορίου στο αναπτυσσόμενο ανθρώπινο έμβρυο.
Ο Freni εστιάστηκε στο θέμα και το 1994 δημοσίευσε μια ανασκόπηση των μελετών που είχαν γίνει μέχρι τότε σε ζώα.Σχεδόν όλες έδειχναν ότι η έκθεση σε φθόριο προκαλούσε ελάττωση της ικανότητας αναπαραγωγής στα περισσότερα από τα ζώα που είχαν μελετηθεί μέχρι εκείνη την εποχή, ενώ στις περιπτώσεις μεγάλης έκθεσης, δημιουργούνταν γενετικές βλάβες που μεταδίδονταν από γενιά σε γενιά.
Στη συνέχεια, ο Freni προσπάθησε να επιβεβαιώσει ότι τα ευρήματα των μελετών στα ζώα ίσχυαν και για τον άνθρωπο. Τελικά, βρήκε πως υπάρχει μια αρνητική συσχέτιση του φθορίου με την TFR -όσο περισσότερο φθόριο τόσο μικρότερη TFR- αποτέλεσμα που ταίριαζε με τα δεδομένα των μελετών που είχαν γίνει σε ζώα. Για να εξηγήσει το εύρημα αυτό, ο Freni πρότεινε αρκετές υποθέσεις, ανάμεσα τους και ότι το φθόριο αναστέλλει το ένζυμο αδενυλκυκλάση στα ανθρώπινα σπερματοζωάρια, καθώς και ότι το φθόριο ελαττώνει τη σύνθεση των πρωτεϊνών στους οστεοβλάστες.
Η συνέχεια δόθηκε από τους Narayana and Chinoy. Σε μια σειρά από άρθρα τους, εξετάζουν την επίδραση του φθορίου στο γεννητικό σύστημα του άνδρα, στα σπερματοζωάρια και στα επίπεδα των ανδρικών ορμονών, καταλήγοντας στο ότι το φθόριο εμπλέκεται στις διαδικασίες της ανδρογένεσης και επηρεάζει δυσμενώς τη δράση της τεστοστερόνης σε όργανα-στόχους.
Η σύνδεση του φθορίου με τα προβλήματα γονιμότητας ξεκινάει από τις αρχές της δεκαετίας του 1950. Η δε πρώτη μελέτη που δημοσιεύθηκε το 1953 από τον W.R. Cox δεν αφορούσε τους ανθρώπους, αλλά τα μικρά ζωάκια που λέγονται τσιντσιλά και τα οποία εκτρέφονται για τη γούνα τους.
Εκείνη την εποχή, εντελώς ξαφνικά, σε ορισμένα εκτροφεία τσιντσιλά παρουσιάστηκε μια σειρά από σοβαρότατα προβλήματα. Τα ζωάκια αυτά παρουσίασαν -χωρίς να υπάρχει κανένας εμφανής λόγος- μείωση του ρυθμού των γεννήσεων τους, αύξηση του ρυθμού των γεννήσεων νεκρών ζώων ή με συγγενείς ανωμαλίες, καθώς και αύξηση του ρυθμού των θανάτων τους.
Λόγω του μεγάλου οικονομικού ενδιαφέροντος της εκτροφής των τσιντσιλά, κινητοποιήθηκαν αρκετοί επιστήμονες προκειμένου να βρεθεί λύση στα προβλήματα αυτά. Ο Cox υπέθεσε πως το φθόριο που υπήρχε στο νερό ή στην τροφή των τσιντσιλά μπορεί να ήταν ο κοινός παράγοντας για όλα τα ανωτέρω προβλήματα, και πρότεινε να ελεγχθεί προσεκτικά τόσο η διατροφή τους, όσο και το νερό που έπιναν, ώστε να ελαττωθεί η έκθεση των τσιντσιλά στο φθόριο το περισσότερο δυνατό. Ένα χρόνο αργότερα, το 1952, ο συνολικός ρυθμός θανάτου των ενήλικων ζώων είχε ελαττωθεί από το 14,6% στο 3,3%! Ο ρυθμός νέων γεννήσεων είχε αυξηθεί σημαντικά, καθώς και το ποσοστό των ζώων που γεννιόνταν ζωντανά.
Ωστόσο, ο Cox δεν σταμάτησε εκεί, αλλά προσπάθησε να μελετήσει περαιτέρω τη δράση του φθορίου ως παράγοντα που προκαλεί ελάττωση της γονιμότητας. Ψάχνοντας την τότε διαθέσιμη βιβλιογραφία, παρατήρησε πως, αν και υπήρχαν περισσότερες από 1.400 εργασίες που τεκμηρίωναν αυτή τη δράση του φθορίου σε διάφορα είδη ζώων, δεν υπήρχε καμία που να αναφέρεται σε ανθρώπους…
Χρειάστηκαν σχεδόν 40 χρόνια για να δοθεί μια συνέχεια στο θέμα αυτό. Και την έδωσε ο S.C. Freni, ένας επιστήμονας που συνεργάστηκε το 1991 για την έκδοση του Public Health Service Review για την τοξικότητα του φθορίου. Στη διάρκεια αυτής της συνεργασίας του, θορυβήθηκε από το θέμα των τοξικών δράσεων του φθορίου στο αναπαραγωγικό σύστημα, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει κι αυτός να ψάχνει για δημοσιευμένες εργασίες που να αφορούν στη δράση του φθορίου στο αναπαραγωγικό σύστημα του ανθρώπου.
Δεν βρήκε καμία. Όπως δεν βρήκε και καμία δημοσιευμένη εργασία που θα είχε μελετήσει τη δράση του φθορίου στο αναπτυσσόμενο ανθρώπινο έμβρυο.
Ο Freni εστιάστηκε στο θέμα και το 1994 δημοσίευσε μια ανασκόπηση των μελετών που είχαν γίνει μέχρι τότε σε ζώα.Σχεδόν όλες έδειχναν ότι η έκθεση σε φθόριο προκαλούσε ελάττωση της ικανότητας αναπαραγωγής στα περισσότερα από τα ζώα που είχαν μελετηθεί μέχρι εκείνη την εποχή, ενώ στις περιπτώσεις μεγάλης έκθεσης, δημιουργούνταν γενετικές βλάβες που μεταδίδονταν από γενιά σε γενιά.
Στη συνέχεια, ο Freni προσπάθησε να επιβεβαιώσει ότι τα ευρήματα των μελετών στα ζώα ίσχυαν και για τον άνθρωπο. Τελικά, βρήκε πως υπάρχει μια αρνητική συσχέτιση του φθορίου με την TFR -όσο περισσότερο φθόριο τόσο μικρότερη TFR- αποτέλεσμα που ταίριαζε με τα δεδομένα των μελετών που είχαν γίνει σε ζώα. Για να εξηγήσει το εύρημα αυτό, ο Freni πρότεινε αρκετές υποθέσεις, ανάμεσα τους και ότι το φθόριο αναστέλλει το ένζυμο αδενυλκυκλάση στα ανθρώπινα σπερματοζωάρια, καθώς και ότι το φθόριο ελαττώνει τη σύνθεση των πρωτεϊνών στους οστεοβλάστες.
Η συνέχεια δόθηκε από τους Narayana and Chinoy. Σε μια σειρά από άρθρα τους, εξετάζουν την επίδραση του φθορίου στο γεννητικό σύστημα του άνδρα, στα σπερματοζωάρια και στα επίπεδα των ανδρικών ορμονών, καταλήγοντας στο ότι το φθόριο εμπλέκεται στις διαδικασίες της ανδρογένεσης και επηρεάζει δυσμενώς τη δράση της τεστοστερόνης σε όργανα-στόχους.
Φθόριο και Εγκέφαλος
Στην ανασκόπηση που δημοσιεύθηκε το 1991 από την Public Health Service των ΗΠΑ με τίτλο Fluoride Benefits and Risks, σημειώνεται απλά πως υπάρχει μια σχετική αδιαπερατότητα του αηιατοεγκεφαλικού φραγμού από το φθόριο, ωστόσο δεν γίνεται καμία αναφορά στις δράσεις που το φθόριο μπορεί να έχει στον εγκέφαλο ή το νευρικό σύστημα εν γένει. Και αυτό είναι αρκετά παράξενο, καθώς από πάρα πολλά χρόνια είναι γνωστό πως το φθόριο αναστέλλει τη δράση του ενζύμου ακετυλοχολινεστεράση, που συμμετέχει στη μετάδοση του νευρικού σήματος.
Ακόμα μια σειρά από ιατρικές και ψυχολογικές μελέτες που έγιναν στη Ρωσία το 1974 σε εργάτες που παρουσίαζαν επαγγελματική φθορίωση, δείχνουν ότι αυτοί, σε ένα ποσο στό 79%, παρουσίαζαν μια σειρά από ψυχολογικές και νευρολογικές διαταραχές, καθώς και διαταραχές της λειτουργίας του εγκεφάλου. Σε μια ανασκόπηση των σχετικών με το θέμα δημοσιευμένων εργασιών που έγινε το 1994, σημειώνεται πως η χρόνια έκθεση στο φθόριο ενδέχεται να σχετίζεται με εγκεφαλικές δυσλειτουργίες που αφορούν κυρίως στη συγκέντρωση της προσοχής και στη μνήμη και ο συγγραφέας της προτείνει διάφορους πιθανούς μηχανισμούς που σχετίζονται με αυτή την τοξική δράση του φθορίου. Και αυτά δεν ήταν παρά η αρχή.
Σύμφωνα με δύο μελέτες, οι οποίες έγιναν στην Κίνα στα μέσα της δεκαετίας του 1990 αρχικά από τον Κινέζο επιστήμονα Li και στη συνέχεια από τον Zhao, η αυξημένη πρόσληψη φθορίου έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του δείκτη νοημοσύνης (IQ).
Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι η επίδραση της υψηλής συγκέντρωσης φθορίου στον εγκέφαλο ενδέχεται να ξεκινάει ακόμα και από το στάδιο του εμβρύου ή του νεογέννητου, όταν η ανάπτυξη του εγκεφάλου είναι περισσότερο έντονη. Τα παραπάνω ευρήματα δείχνουν ότι η διαφοροποίηση των νευρικών κυττάρων είναι μικρότερη από τη φυσιολογική και ότι η εν γένει ανάπτυξη του εγκεφάλου του εμβρύου είναι καθυστερημένη, σε σχέση με την ηλικία της κυήσεως τους.
Μια ακόμα σχετική έρευνα δημοσιεύτηκε από τους Mullenix, Denbesten et al. το 1995. Η εργαστηριακή αυτή έρευνα, η οποία έγινε πάνω σε αρουραίους, αποτελώντας και την πρώτη που διεξήχθη σε απολύτως ελεγχόμενες συνθήκες, απέδειξε πως το φθόριο προκαλεί μία γενικευμένη διαταραχή της συμπεριφοράς με ένα τρόπο που θα μπορούσε να περιγραφεί, κατ’ αντιστοιχία, στους ανθρώπους ως κινητικές διαταραχές, μείωση του IQ και μαθησιακές δυσκολίες.
Ένα ακόμα σημαντικό σημείο αυτής της εργασίας είναι το ότι, σύμφωνα με τους συγγραφείς, οι σχετικά υψηλές συγκεντρώσεις φθορίου μπορεί να έχουν σημαντική τοξική δράση στον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα, ακόμα και προτού εμφανιστούν οποιαδήποτε συμπτώματα σκελετικής φθορίωσης.
Το φθόριο ως μέσο μαζικού Mind Control
Ανάμεσα στις ανώτερες λειτουργίες του εγκεφάλου περιλαμβάνονται τόσο η κριτική σκέψη, όσο και ικανότητα αντίδρασης σε πράγματα με τα οποία διαφωνούμε. Ωστόσο, αυτές οι δράσεις του φθορίου δεν αποτελούν στην πραγματικότητα κάτι το καινούργιο. Η γνώση ότι το φθόριο έχει την ικανότητα να επηρεάζει το μυαλό και τη συμπεριφορά του ανθρώπου είναι καλά τεκμηριωμένη από τις αρχές του αιώνα μας. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά σε μια ομοιοπαθητική Materia Medica, στα λήμματα που αναφέρονται σε φθοριούχες ενώσεις, όπως για παράδειγμα το Fluoricum Acidum.
Και μπορεί βέβαια να μην ήταν ακριβώς γνωστό ότι το φθόριο ελαττώνει την παραγωγή και τη δραστικότητα της τεστοστερόνης, όπως είδαμε παραπάνω, όμως η δράση των αλογόνων, κυρίως του βρώμιου και του φθορίου, στη libido του άνδρα ήταν γνωστή.
Γι’ αυτό άλλωστε έδιναν στους στρατιώτες κατά τη διάρκεια των δύο Παγκόσμιων Πολέμων: είτε τσάι είτε αλάτι που περιείχαν βρώμιο ή φθόριο, προκείμενου να περιοριστεί η ερωτική τους διάθεση, οι επισκέψεις στους οίκους ανοχής και οι απώλειες στον αριθμό των αξιόμαχων στρατιών, λόγω των αφροδίσιων νοσημάτων…
Στην ανασκόπηση που δημοσιεύθηκε το 1991 από την Public Health Service των ΗΠΑ με τίτλο Fluoride Benefits and Risks, σημειώνεται απλά πως υπάρχει μια σχετική αδιαπερατότητα του αηιατοεγκεφαλικού φραγμού από το φθόριο, ωστόσο δεν γίνεται καμία αναφορά στις δράσεις που το φθόριο μπορεί να έχει στον εγκέφαλο ή το νευρικό σύστημα εν γένει. Και αυτό είναι αρκετά παράξενο, καθώς από πάρα πολλά χρόνια είναι γνωστό πως το φθόριο αναστέλλει τη δράση του ενζύμου ακετυλοχολινεστεράση, που συμμετέχει στη μετάδοση του νευρικού σήματος.
Ακόμα μια σειρά από ιατρικές και ψυχολογικές μελέτες που έγιναν στη Ρωσία το 1974 σε εργάτες που παρουσίαζαν επαγγελματική φθορίωση, δείχνουν ότι αυτοί, σε ένα ποσο στό 79%, παρουσίαζαν μια σειρά από ψυχολογικές και νευρολογικές διαταραχές, καθώς και διαταραχές της λειτουργίας του εγκεφάλου. Σε μια ανασκόπηση των σχετικών με το θέμα δημοσιευμένων εργασιών που έγινε το 1994, σημειώνεται πως η χρόνια έκθεση στο φθόριο ενδέχεται να σχετίζεται με εγκεφαλικές δυσλειτουργίες που αφορούν κυρίως στη συγκέντρωση της προσοχής και στη μνήμη και ο συγγραφέας της προτείνει διάφορους πιθανούς μηχανισμούς που σχετίζονται με αυτή την τοξική δράση του φθορίου. Και αυτά δεν ήταν παρά η αρχή.
Σύμφωνα με δύο μελέτες, οι οποίες έγιναν στην Κίνα στα μέσα της δεκαετίας του 1990 αρχικά από τον Κινέζο επιστήμονα Li και στη συνέχεια από τον Zhao, η αυξημένη πρόσληψη φθορίου έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του δείκτη νοημοσύνης (IQ).
Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι η επίδραση της υψηλής συγκέντρωσης φθορίου στον εγκέφαλο ενδέχεται να ξεκινάει ακόμα και από το στάδιο του εμβρύου ή του νεογέννητου, όταν η ανάπτυξη του εγκεφάλου είναι περισσότερο έντονη. Τα παραπάνω ευρήματα δείχνουν ότι η διαφοροποίηση των νευρικών κυττάρων είναι μικρότερη από τη φυσιολογική και ότι η εν γένει ανάπτυξη του εγκεφάλου του εμβρύου είναι καθυστερημένη, σε σχέση με την ηλικία της κυήσεως τους.
Μια ακόμα σχετική έρευνα δημοσιεύτηκε από τους Mullenix, Denbesten et al. το 1995. Η εργαστηριακή αυτή έρευνα, η οποία έγινε πάνω σε αρουραίους, αποτελώντας και την πρώτη που διεξήχθη σε απολύτως ελεγχόμενες συνθήκες, απέδειξε πως το φθόριο προκαλεί μία γενικευμένη διαταραχή της συμπεριφοράς με ένα τρόπο που θα μπορούσε να περιγραφεί, κατ’ αντιστοιχία, στους ανθρώπους ως κινητικές διαταραχές, μείωση του IQ και μαθησιακές δυσκολίες.
Ένα ακόμα σημαντικό σημείο αυτής της εργασίας είναι το ότι, σύμφωνα με τους συγγραφείς, οι σχετικά υψηλές συγκεντρώσεις φθορίου μπορεί να έχουν σημαντική τοξική δράση στον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα, ακόμα και προτού εμφανιστούν οποιαδήποτε συμπτώματα σκελετικής φθορίωσης.
Το φθόριο ως μέσο μαζικού Mind Control
Ανάμεσα στις ανώτερες λειτουργίες του εγκεφάλου περιλαμβάνονται τόσο η κριτική σκέψη, όσο και ικανότητα αντίδρασης σε πράγματα με τα οποία διαφωνούμε. Ωστόσο, αυτές οι δράσεις του φθορίου δεν αποτελούν στην πραγματικότητα κάτι το καινούργιο. Η γνώση ότι το φθόριο έχει την ικανότητα να επηρεάζει το μυαλό και τη συμπεριφορά του ανθρώπου είναι καλά τεκμηριωμένη από τις αρχές του αιώνα μας. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά σε μια ομοιοπαθητική Materia Medica, στα λήμματα που αναφέρονται σε φθοριούχες ενώσεις, όπως για παράδειγμα το Fluoricum Acidum.
Και μπορεί βέβαια να μην ήταν ακριβώς γνωστό ότι το φθόριο ελαττώνει την παραγωγή και τη δραστικότητα της τεστοστερόνης, όπως είδαμε παραπάνω, όμως η δράση των αλογόνων, κυρίως του βρώμιου και του φθορίου, στη libido του άνδρα ήταν γνωστή.
Γι’ αυτό άλλωστε έδιναν στους στρατιώτες κατά τη διάρκεια των δύο Παγκόσμιων Πολέμων: είτε τσάι είτε αλάτι που περιείχαν βρώμιο ή φθόριο, προκείμενου να περιοριστεί η ερωτική τους διάθεση, οι επισκέψεις στους οίκους ανοχής και οι απώλειες στον αριθμό των αξιόμαχων στρατιών, λόγω των αφροδίσιων νοσημάτων…
Φθόριο και τροφές.
Σε όλες τις τροφές υπάρχουν φυσικά απειρο ελάχιστες ποσότητες φθορίου. Μια βάση δεδομένων που περιέχει τις συγκεντρώσεις φθορίου στις διάφορες τροφές είναι η US Department of Agriculture, National Fluoride Database of Selected Beverages and Foods και σε αυτή μπορεί να ανατρέξει όποιος επιθυμεί περισσότερες πληροφορίες για το θέμα αυτό. Στη συνέχεια, παρατίθενται μερικές από τις τροφές που είτε έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε φθόριο, είτε έχουν ειδική σημασία γιατί απευθύνονται στα παιδιά.
• Βρεφικές τροφές: Τα βρέφη είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στο φθόριο και γι’ αυτό τον λόγο η συγκέντρωση του σε όσα προϊόντα απευθύνονται σε αυτά θα έπρεπε να ελέγχεται αυστηρά. Η περιεκτικότητα σε φθόριο των βρεφικών τροφών επηρεάζεται από τη χώρα και τον τρόπο της βιομηχανικής παρασκευής τους, από τις τροφές που περιέχουν και την επεξεργασία τους και, τέλος, από το νερό που χρησιμοποιείται για την τελική ανασύσταση τους πριν δοθούν στο βρέφος.
Δύο άλλοι παράγοντες που παίζουν επίσης ρόλο, είναι η ηλικία που αρχίζει ένα βρέφος να τρώει τις τροφές αυτές και το χρονικό διάστημα για το οποίο τις τρώει. Ο θηλασμός του βρέφους είναι η καλύτερη λύση, καθώς η συγκέντρωση του φθορίου στο μητρικό γάλα έχει βρεθεί πως είναι 100 με 200 φορές μικρότερη, σε σχέση με εκείνη που υπάρχει σε βρεφικές τροφές που είτε έχουν τύχει επεξεργασίας, είτε έχουν παρασκευασθεί με φθοριωμένο νερό. Ως μια ικανοποιητική λύση προτείνεται όλες οί τροφές για τα βρέφη να παρασκευάζονται από τους γονείς είτε με απιονισμενο, είτε με απεσταγμένο νερό.
Αν θέλετε να βρείτε οδοντόκρεμα χωρίς φθόριο , σας προτείνω την οδοντόκρεμα Forever Brigth Toothgel με αλόη βέρα και πρόπολη. Την χρησιμοποιώ εδώ και χρόνια και σας την συστήνω.Σε όλες τις τροφές υπάρχουν φυσικά απειρο ελάχιστες ποσότητες φθορίου. Μια βάση δεδομένων που περιέχει τις συγκεντρώσεις φθορίου στις διάφορες τροφές είναι η US Department of Agriculture, National Fluoride Database of Selected Beverages and Foods και σε αυτή μπορεί να ανατρέξει όποιος επιθυμεί περισσότερες πληροφορίες για το θέμα αυτό. Στη συνέχεια, παρατίθενται μερικές από τις τροφές που είτε έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε φθόριο, είτε έχουν ειδική σημασία γιατί απευθύνονται στα παιδιά.
• Βρεφικές τροφές: Τα βρέφη είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στο φθόριο και γι’ αυτό τον λόγο η συγκέντρωση του σε όσα προϊόντα απευθύνονται σε αυτά θα έπρεπε να ελέγχεται αυστηρά. Η περιεκτικότητα σε φθόριο των βρεφικών τροφών επηρεάζεται από τη χώρα και τον τρόπο της βιομηχανικής παρασκευής τους, από τις τροφές που περιέχουν και την επεξεργασία τους και, τέλος, από το νερό που χρησιμοποιείται για την τελική ανασύσταση τους πριν δοθούν στο βρέφος.
Δύο άλλοι παράγοντες που παίζουν επίσης ρόλο, είναι η ηλικία που αρχίζει ένα βρέφος να τρώει τις τροφές αυτές και το χρονικό διάστημα για το οποίο τις τρώει. Ο θηλασμός του βρέφους είναι η καλύτερη λύση, καθώς η συγκέντρωση του φθορίου στο μητρικό γάλα έχει βρεθεί πως είναι 100 με 200 φορές μικρότερη, σε σχέση με εκείνη που υπάρχει σε βρεφικές τροφές που είτε έχουν τύχει επεξεργασίας, είτε έχουν παρασκευασθεί με φθοριωμένο νερό. Ως μια ικανοποιητική λύση προτείνεται όλες οί τροφές για τα βρέφη να παρασκευάζονται από τους γονείς είτε με απιονισμενο, είτε με απεσταγμένο νερό.
ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΠΟΛΤΟΣ
| ||||||||
Για περισσοτερες πληροφοριες μη διστασετε να επικοινωνησετε μαζι μου στο τηλ.6936610819
www.myflpbiz.com/efigardiki
ΠΡΟΠΟΛΗ
www.myflpbiz.com/efigardiki
ΠΡΟΠΟΛΗ
 | Η ΠΡΟΠΟΛΗ, ΤΟ ΠΙΟ "ΙΑΤΡΙΚΟ" ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΟ ΠΡΟΙΟΝ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕ ΑΠΟ 70 ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΕΣ ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΕΧΕΙ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ. ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ, Η ΠΡΟΠΟΛΗ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ. ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΑΝΑΛΥΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΛΙΝΙΚΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠ'ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΝΕΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΡΟΙΟΝ. ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΟΛΗΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΟΥ ΕΜΠΙΠΤΟΥΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ. ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗ: 1.ΧΡΟΝΙΕΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΝΤΟΠΑΘΕΙΕΣ 2.ΚΟΙΝΗ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΦΘΑ 3.ΧΕΙΛΙΚΟΣ ΕΠΑΝΑΛΒΑΝΟΜΕΝΟΣ ΕΡΠΗΣ 4.ΣΤΟΜΑΤΙΤΙΔΑ ΜΕ ΤΑ ΑΠΟ ΕΓΧΕΙΡΙΣΗ ΑΜΥΓΔΑΛΩΝ 5.ΕΛΚΩΔΗΣ ΣΤΟΜΑΤΙΤΙΔΑ ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΑ: 1.ΧΡΟΝΙΑ ΡΙΝΟ-ΦΑΡΥΓΓΙΤΙΔΑ 2.ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΛΕΡΓΙΚΗ ΡΙΝΙΤΙΔΑ 3.ΧΡΟΝΙΑ ΩΤΙΤΙΔΑ ΜΕ ΟΞΕΙΑ ΜΕΣΟΤΥΜΠΑΝΙΤΙΔΑ 4.ΟΞΕΙΕΣ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΥ ΑΥΤΙΟΥ 5.ΟΞΕΙΑ ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΙΔΑ ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΑ: 1.ΜΙΚΡΟΒΙΑΚΕΣ ΦΛΕΓΜΩΝΩΔΕΙΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΦΘΑΛΜΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ 2.ΟΦΘΑΛΜΙΚΑ ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ 3.ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΟΦΘΑΛΜΙΚΟΥ ΕΡΠΗΤΑ 4.ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΟΦΘΑΛΜΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ 5.ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΦΛΕΓΜΟΝΟΔΟΥΣ ΙΟΥ ΤΩΝ ΟΦΘΑΛΜΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ: 1.ΓΡΙΠΠΗ 2.ΕΡΠΗΤΑΣ ΖΩΣΤΗΡΑΣ 3.ΤΡΙΧΟΜΟΝΑΔΕΣ 4.ΣΑΛΜΟΝΕΛΛΑ 5.ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ ΠΝΕΥΜΟΝΟΛΟΓΙΑ: 1.ΑΣΘΜΑΤΙΚΗ ΒΡΟΓΧΙΤΙΔΑ 2.ΤΡΑΧΕΙΙΤΙΔΑ 3.ΒΡΟΓΧΙΚΟ ΑΣΘΜΑ 4.ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ 5.ΜΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ ΠΕΠΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: 1.ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ 2.ΓΑΣΤΡΙΤΙΔΑ 3.ΓΑΣΤΡΟ-ΔΩΔΕΚΑΔΑΚΤΥΛΙΚΟ ΕΛΚΟΣ 4.ΥΠΟΞΕΙΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΛΙΤΙΔΑ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΑ: 1.ΛΕΥΚΟΡΡΟΙΑ 2.ΚΟΛΠΙΤΙΔΑ ΤΡΙΧΟΜΟΝΑΔΩΝ 3.ΕΚΒΛΑΣΤΗΣΕΙΣ 4.ΤΡΑΧΗΛΙΚΕΣ ΔΙΑΒΡΩΣΕΙΣ 5.ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΙΤΙΚΟΙ ΚΟΛΠΙΚΟΙ ΠΟΝΟΙ ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΙΑ: 1.ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΖΕΜΑΤΙΣΜΑΤΑ 2.ΕΛΚΟΣ ΚΑΤΑΚΛΙΣΗΣ 3.ΧΡΟΝΙΟΙ ΔΟΘΙΗΝΕΣ (ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ) 4.ΕΚΖΕΜΑ 5.ΑΚΜΗ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑ: 1.ΟΓΚΟΙ ΠΟΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΟΠΩΣ ΟΙ ΥΟΙ, ΤΑ ΒΑΚΤΗΡΙΑ, ΟΙ ΧΗΜΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΚΛΠ. 2.ΟΓΚΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΞΑΣΘΕΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. 3.ΟΓΚΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΕΠΙΘΗΛΙΑ (ΔΕΡΜΑ) Η/ΚΑΙ ΕΝΔΟΘΗΛΙΑ (ΒΛΕΝΝΟΓΟΝΟΣ). ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΟΛΗΣ ΔΡΑ ΒΟΗΘΗΤΙΚΑ, ΔΕΝ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΤΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΕ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΡΑΠΟΝΤΑ ΙΑΤΡΟ. ΠΗΓΗ: ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΕΛΙΣΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ DR.STEFAN STANGACIU,2002 President of the German Apitherapy Society (www.apitherapy.dΕ ΓΥΡΗ ΜΕΛΙΣΣΩΝ
| ||||
